تورم آشفته و جهان های موازی                                                                                                              

آندری لیند از انستیتوی لِبدوف در روسیه نسخه ای از نظریه تورم را ارائه کرد که به نظر می رسید برخی از اشکالات نسخه های قبلی را در خود نداشته باشد. او جهانی را به تصویر کشید که در آن، در نقاط تصادفی در فضا و زمان، شکست خودبه خودی رخ می دهد. در هر نقطه ای که شکست رخ می دهد، جهانی ایجاد می شود که کمی متورم می گردد. در اغلب موارد، مقدار تورم کم است امااز آنجایی که این فرایند تصادفی است، در نهایت حتما حبابی وجود خواهد داشت که در آن تورم به اندازه کافی طولانی می شود، تا بتواند جهان ما را ایجاد کند.

با استناد به نتایج منطقی چنین ادعایی می توان گفت تورم، دائمی و ابدی بوده و بیگ بنگ همواره در حال رخ دادن است. بنابراین همواره جهان های جدیدی از درون دیگر جهان ها جوانه می زنند. در این تصویر ارائه شده، جهان ها می توانند از درون جهان های دیگر جوانه زده و در نتیجه جهان های چندگانه را بسازند.

در این نظریه، شکست های خود به خودی ممکن است در هرکجای جهان ما رخ دهند و بنابراین ممکن است که جهان کاملی از درون جهان ما جوانه بزند. حتی خود جهان ما نیز ممکن است از درون جهان قبلی جوانه زده باشد. در مدل تورمی آشفته، وجود جهان های چندگانه دائمی و ابدی است؛ حتی اگر تک تک جهان ها دائمی و ابدی نباشند. برخی جهان ها ممکن است امگای بزرگی داشته باشند که در این حالت سریعا پس از رخ دادن بیگ بنگ درون یک فروپاشی بزرگ از بین می روند. برخی جهان ها امگای کوچکی دارند و برای همیشه منبسط می شوند. بنابراین جهان های چندگانه را جهان هایی می سازند که به مقدار زیاد متورم می شوند.

در نگاه به گذشته، در می یابیم که ایده جهان های موازی همواره بر ما تحمیل شده است. در حقیقت می توان گفت تورم به نوعی ادغام کیهان شناسی مرسوم با پیشرفت های اخیر فیزیک ذرات است. فیزیک ذرات، به نوعی یک نظریه کوانتومی بیان می کند که احتمال محدود و مشخصی برای وقوع رخدادهای غیرمحتمل وجود دارد؛ درست مثل ایجاد جهان های موازی بنابراین به محض اینکه ما احتمال پیدایش یک جهان را بپذیریم، با این کار در را به روی امکان پیدایش بی نهایت جهان موازی گشوده ایم.

به عنوان مثال: چگونگی توصیف الکترون را در نظریه کوانتوم در نظر بگیرید به دلیل اصل عدم قطعیت، الکترون نمی تواند در هیچ نقطه مشخصی وجود داشته باشد، اما می توان گفت در تمام نقاط محتمل دور هسته وجود دارد. این ابر الکترونی که هسته را احاطه می کند، بیانگر حضور الکترون در مکان های متعددی در یک زمان است. این مسئله، اصل اساسی علم شیمی محسوب می شود که به الکترون ها امکان می دهد تا مولکول ها را به یکدیگر نگاه می دارند. به همین ترتیب جهان روزی کوچک تر از یک الکترون بوده است. زمانی که نظریه کوانتوم را در مورد جهان نیز اعمال کنیم، ناچاریم بپذیریم این احتمال وجود دارد که جهان به طور هم زمان در حالت های متعددی وجود داشته باشد. به بیان دیگر، وقتی اعمال تغییرات کوانتومی به جهان بپذیریم، ناچار مجبور خواهیم شد امکان وجود جهان های موازی را بپذیریم. به نظر می رسد چاره دیگری نداریم.